Όταν η Αλκυόνη, κόρη του θεού των Ανέμων Αιολου, πέθανε ο Δίας τη μεταμόρφωσε σε Πουλί ώστε να μπορεί να γεννά τα αυγά του στα βράχια των αλκυονίδων νήσων χειμώνα κι όχι Άνοιξη, για αυτό αυτές τις μέρες επικρατεί ωραίος καιρός με ηλιοφάνεια.

Όμως έτσι είναι και η Ψυχή του Ανθρώπου. Μετά τη βαρυχειμωνιά, έρχονται οι Αλκυονίδες της ψυχής. Εκείνες οι μέρες που ξαναγελάς, που δε θυμάσαι ό,τι σε πλήγωσε και σε πόνεσε, βλέπεις τη ζωή με άλλο μάτι και χαίρεσαι που μπόρεσες να τα περάσεις όλα χωρίς να χάσεις την Ηθική σου και την Καλοσύνη σου. Είναι οι μέρες που σε κάνουν πάλι να βλέπεις πως η ζωή έχει Και Καλοκαίρι, και είναι να... μπροστά σου, Πλησιάζει, έρχεται… Το βλέπεις;

Αλκυονίδες μέρες της Ψυχής μου, καλώς ήρθατε!